Hal Cannon noemt zichzelf een Amerikaanse zanger, songschrijver, muzikant, radioproducer en folklorist uit Virgin nabij Salt Lake City in de staat Utah. Wij kennen hem vooral als leadzanger en banjo-en gitaarspeler bij de formatie ‘3hattrio’ waar hij naast violist Eli Wrankle en contrabassist Greg Istock bekend is geworden om hun ‘American Desert Music’ waarin folk- en countrymuziek vermengd wordt met ‘good old’ cowboydeuntjes.

Zijn eerste soloplaat bracht Hal Cannon samen met de ‘Deseret String Band’ uit in 2011 met zijn eigen naam als albumtitel maar nu komt hij voor de opvolger met zijn tweede album “Nothin’ Lastin’” dat dertien nummers bevat die hij niet kwijt leek te kunnen bij ‘3hattrio’ alhoewel zijn twee companen bij die band ook hier hun bijdrage afleveren aan de instrumentatie bij deze songs. Maar er waren ook een serie andere instrumentalisten in de opnamestudio zoals Dave Tate en Rich Moore op elektrische gitaar en basgitaar, pianist Philip Birnstein, mandolinespelers Skip Gorman en Tim O’Brien, Charlotte Bell op althobo en Jessika Soli op cello. De vrouwelijke backing vocals werden verzorgd door Victoria Lagerström, Kate MacLeod, Mollie O’Brien en Martha Scanlan.

Na elke songtekst in het bijgevoegde boekje volgt er een slogan met een wens voor o.a. meer liefde, vertrouwen, hoop, vrede, een betere wereld waarin de kinderen ons aansturen en trouw aan de natuur. Het toont aan dat Hal Cannon geëngageerd in het leven staat en dat hij dit via zijn muziek en zijn liedjes op “Nothin’ Lastin’” probeert over te brengen. Op de twee video’s geven we u de mooie albumtitelsong en het knap georkestreerde nummer “Tarantula March” ter kennismaking met dit album mee.

Het enige nummer op deze plaat dat niet door Hal Cannon zelf van tekst werd voorzien is “Riding Through The Burn” dat gebracht wordt op de tekst van een gedicht van de 71-jarige cowboy-poëet Paul Zarzyski. In de albumafsluitende song “Silver Dove”, een duet met Mollie O’Brien en het naar onze mening mooiste nummer van deze plaat, zingt Hal Cannon over de problematiek van de Afghaanse vluchtelingvrouwen die op zoek zijn naar een betere wereld en een veiliger oord waar ze hun leven verder ongedwongen kunnen uitbouwen.

Zijn stijl dwingt de luisteraar bijna om intensief naar zijn betekenisvolle songteksten te luisteren zoals o.a. gebracht in nummers als “Years Go Down”, “Marching Off To War”, het door de celloklanken dreigend klinkende “The Journey”, “Don’t Look Back” en “Our Fathers”. Het bij de cd gevoegde tekstboekje is daarvoor dan ook zeer handig om de gebrachte boodschappen te laten doordringen. Je kan niet naar deze plaat “Nothin’Lastin’” luisteren zonder even na te denken over de woorden die Hal Cannon bij de verschillende liedjes heeft geschreven en dat was allicht zijn bedoeling met dit album.

(valsam)